Torna A Surriento -Roberto
Fabbraciciano

Vide ‘o mare quant’è bello, Spira tantu sentimento, Comme
tu a chi tiene mente, Ca scetato ‘o faie sunnà.
Guarda, gua’, chistu ciardino; Siente, sie’
sti sciure arance: Nu profumo accussi fino Dinto ‘o core se ne va…
E tu dice: "I’ parto, addio!" T’alluntane
da stu core… Da sta terra de l’ammore… Tiene ‘o core ‘e nun turnà?
Ma nun me lassà, Nun
darme stu turmiento! Torna a Surriento, famme campà!
Vide 'o mare de Surriento, che tesoro tene nfunno: chi
ha girato tutto 'o munno nun l'ha visto comm'a ccà.
Guarda attuorno sti Sserene, ca te guardano 'ncantate, e
te vonno tantu bene... Te vulessero vasà.
E tu dice: "I' parto, addio!" T'alluntane da stu core Da sta terra
de l'ammore Tiene 'o core 'e nun turnà?
Ma nun me lassà, Nun darme stu turmiento! Torna a Surriento, Famme
campà!
Torna a Surriento, Famme campà!
|